Analiza realizacji strategii Powiatu Radomszczańskiego

5/5 - (2 votes)

praca dyplomowa z zakresu samorządu terytorialnego

Poprawa jakości życia w powiecie

 

 ZADANIE STRATEGICZNE

  

 STAN ISTNIEJĄCY

  

 UWAGI
Zakończenie budowy specjalistycznego szpitala w Radomsku Inwestycja jest w trakcie realizacji. Realizacja budowy szpitala limitowana jest przez dopływ finansów. Na ten rok planuje się zakończenie budowy.
Usprawnienie działania sektora usług medycznych Trwają prace organizacyjne. Nastąpiła restrukturyzacja szpitala w Radomsku. Przekazano gminom część ośrodków.
Utworzenie Stacjonarnego Zakładu Leczenia Uzależnień W trakcie realizacji.  
Utworzenie warsztatów terapii zajęciowej dla osób niepełnosprawnych. Utworzono Stowarzyszenie Młoda Europa  
Wspieranie różnorodnych form życia kulturalnego oraz lokalnej twórczości artystycznej Na terenie powiatu powstały 3 ośrodki wspierania życia kulturalnego i twórczości ludowej m.in.w Krzętowie, Wielgomłynach i Żytnie Krzętów- Muzeum Regionalne

Wielgomłyny-Ośrodek w Krzętowie

Żytno-Teatr „Animagia”
Przeciwdziałanie patologii wśród młodzieży Powstał program przeciwdziałaniu patologii wśród młodzieży. Działalność ta jest realizowana na szczeblu gminnym.
Poprawa bezpieczeństwa w powiecie. Istnieje program poprawy bezpieczeństwa w Powiecie Radomszczańskim koordynowany przez Starostwo Powiatowe.  
Poprawa wewnętrznej dostępności komunikacyjnej powiatu Zadanie realizowane na szczeblu centralnym, wojewódzkim, powiatowym i lokalnym. Na szczeblu centralnym-naprawa drogi 91

Na szczeblu wojewódzkim-modernizacja drogi 42

Na szczeblu powiatowym-modernizacja dróg: Kobiele Wlk.-Kodrąb, Radomsko-Wielgomłyny, Radomsko-Lgota Wlk. Na szczeblu gminnym modernizacji uległo ponad 30 km dróg.
Budowa obwodnicy dla Radomska W trakcie realizacji  
Budowa mostu w Krzętowie wraz z budową drogi Radomsko- Krzętów Sukcesywnie będą realizowane z Funduszy Unijnych. Budowa mostu w Krzętowie została przesunięta na inny termin (2010-2013) ze względu na podjęcie decyzji budowy mostu w Maluszynie.
Budowa drogi Kletnia – Żytno Projekt zgłoszono do Funduszu Unijnego w ramach programu SAPARD.  
Budowa zbiorników retencyjnych na rzekach Żadna z gmin nie podjęła działań w tym kierunku. Chęć taką zgłosiła tylko gmina Kodrąb na rzece Widawce (lata 2007-2013)
Modernizacja linii przesyłowych energii elektrycznej Trwa sukcesywna modernizacja linii przesyłowych.  
Stworzenie powiatowego systemu gospodarki odpadami stałymi Stworzenie Powiatowego Systemu Gospodarki Odpadami. Projekt systemu został opracowany przez Politechnikę Łódzką, jednak do tej pory nie został wdrożony z uwagi na zbyt wysokie koszty realizacji.
Propagowanie budowy przydomowych oczyszczalni ścieków Sukcesywnie propaguje się na terenach o nie zwartej zabudowie tworzenie przydomowych oczyszczalni ścieków. Co roku na terenie powiatu powstaje około 15 takich oczyszczalni.
Zwiększenie lesistości powiatu Sukcesywnie zalesia się tereny przeznaczone na ten cel. Szacuje się, że co roku ulega zalesieniu od 10 do 15 ha powierzchni.
Poprawa świadomości ekologicznej mieszkańców Wprowadzenie programów proekologicznych szczególnie na poziomie szkół średnich.  
Likwidacja dzikich wysypisk Zadania realizowane na szczeblu gminnym. Szacuje się, że do tej pory zostało zlikwidowanych 50% dzikich wysypisk.
Stworzenie powiatowego programu wymiany dachów eternitowych oraz budowa dla nich składowiska Program powstał, jednak nie został wdrożony na zbyt wysokie koszty realizacji.  
Ochrona krajobrazu przyrodniczego W ramach Planu Rozwoju Lokalnego każda gmina opracowała Program Ochrony Środowiska. Ocenia się, że jest bardzo niska świadomość ekologiczna wśród mieszkańców Powiatu Radomszczańskiego.
Stworzenie filii uczelni wyższej kształcącej w systemie dziennym i zaocznym Zadanie nie zrealizowane.  
Stworzenie powiatowego funduszu stypendialnego Utworzono Fundusz Stypendialny zasilany z Funduszy Unijnych.  
Przystosowanie kierunków kształcenia w szkołach średnich do potrzeb rynku pracy Szkoły gimnazjalne i ponadgimnazjalne zrestrukturyzowały się w kierunku kształcenia dla potrzeb rynku pracy.  
Poprawa jakości nauczania Analiza prowadzona na podstawie wyników egzaminów oraz matur wykazuje, że nie nastąpiła znacząca poprawa nauczania w szkołach Powiatu Radomszczańskiego.  
Wspieranie inicjatyw samopomocowych mieszkańców powiatu Brak Działania zostały zaniechane.
Wspieranie aktywności i przedsiębiorczości młodzieży Działalność prowadzona przez Powiatowy Urząd Pracy.  
Zwiększenie otwartości i adaptacji społeczeństwa powiatu do zmieniających się uwarunkowań społeczno-gospodarczych W tym zakresie nie udało się poczynić znaczących efektów. Odczuwa się brak przystosowania do zmieniających się warunków.

Dynamizacja rozwoju gospodarczego

 

 ZADANIA STRATEGICZNE

 

 STAN ISTNIEJĄCY

  

 UWAGI
Organizacja systemu szkoleń podnoszących umiejętności i kwalifikacje rolników lub przygotowujących do zmiany zawodu Program ten został zrealizowany w gminie Kodrąb w miejscowości Dmenin, gdzie utworzono szkołę, w której rolnicy uzupełniają swoje kwalifikacje i zdobywają maturę.
Wspieranie rozwoju przemysłu rolno-spożywczego W Powiecie Radomszczańskim jest to głównie przemysł mięsny i zbożowy. Rozwój tego przemysłu opiera się głównie na Funduszu Unijnym.
Wspieranie i promocja hodowli bydła Działalność taką prowadzi Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska.  
Wspieranie rozwoju agroturystyki Powstanie gospodarstw agroturystycznych w ramach programu finansowanego ze środków unijnych. Działalność ta jest prowadzona poprzez promowanie gospodarstw agroturystycznych Powiatu Radomszczańskiego na Targach Poznańskich.
Tworzenie bieguna żywności tradycyjnie wytworzonej oraz zdrowej żywności, organizacja systemu jej dystrybucji. Brak. Podjęte próby wykazały małe zainteresowanie w związku z tym zostały zaniechane.
Inicjowanie i wspieranie tworzenia grup producenckich. Z uwagi na zmienność przepisów działania te zostały wstrzymana. Będą kontynuowane.  
Promocja restrukturyzacji gospodarstw rolnych Program zaniechano ze względu na małe zainteresowanie rolników.  
Opracowanie strategii rozwoju i promocji turystyki w powiecie Strategia została opracowana w ramach Lokalnego Rozwoju Powiatu Radomszczańskiego.  
Stworzenie wizualnego oznakowania terenów turystycznych szczególnie atrakcyjnych Działania nie zostały podjęte.  
Program zagospodarowania rzek Realizowane są w ramach Programu Pilica i Warta. Aktualnie są to bardziej działania programowe niż inwestycyjne.
Opracowanie pakietu materiałów promocyjnych Sukcesywnie są opracowywane materiały promocyjne.  
Opracowanie powiatowego banku danych o ciekawych miejscach i obiektach turystycznych Bank taki funkcjonuje w Starostwie Powiatowym.  
Stworzenie kalendarza stałych imprez kulturalno-sportowych wzmacniających atrakcyjność turystyczno-rekreacyjną powiatu W tej sprawie nie podjęto znaczących działań. W powiecie szereg imprez turystyczno-rekreacyjnych nabiera formy imprez powtarzalnych.
Szkolenia i promocja agroturystyki wśród rolników Prowadzony jest przez Ośrodek Doradztwa Rolniczego.  
Organizacja Radomszczańskiego Stowarzyszenia Agroturystycznego Punkt ten realizowany jest przez dwie fundacje. W Przedborzu-Stowarzyszenie Agroturystyczne Kraina Kugla oraz w Krzętowie-Stowarzyszenie Agroturystyczne w Dolinie Warty i Pilicy.
Promocja powiatu i możliwości inwestycyjnych Trwają prace w tym zakresie, ale oceniane są jako mało skuteczne.  
Stworzenie Powiatowego Funduszu Pożyczkowego lub gwarancyjnego dla małych i średnich podmiotów gospodarczych Nie zrealizowano. Analiza tego przedsięwzięcia wykazała, że na poziomie Powiatu Radomszczańskiego z punktu widzenia finansowego jest ono nieuzasadnione ekonomicznie.
Organizacja Powiatowego Ośrodka Wspierania Przedsiębiorczości Powołano Regionalną Izbę Handlowo Przemysłową. Izba ta została powołana do reprezentowania interesów należących do niej podmiotów gospodarczych.
Stworzenie systemu doskonalenia zawodowego oraz systemu aktywizacji bezrobotnych System prowadzony przez Powiatowy Urząd Pracy.  
Promocja przedsiębiorczości i aktywności gospodarczej i społecznej mieszkańców powiatu Nie zrealizowano.  
Wspieranie rozwoju subregionalnych funkcji miasta Radomska 1.Poprawa układu komunikacyjnego 2.Budowa szpitala 3.Wzmacnianie i przystosowanie średnich szkół na terenie Radomska 4.Budowa obiektów kulturalno-sportowych t.j. nowe korty,basen,lodowisko dla mieszkańców subregionu.
Inicjowanie ponadlokalnych samorządowych form współpracy W związku z powołaniem podregionu Wschód inny nie ma racji bytu  
Wspieranie integracji środowiska biznesu W ramach organizacji Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców.
Animacja międzynarodowych kontaktów gospodarczych i społecznych Zmalały w stosunku do lat poprzednich. Przyczyną takiej sytuacji jest małe zainteresowanie środowiska biznesowego

Źródło: Opracowanie własne.

W świetle przeprowadzonej analizy realizacji Strategii Rozwoju Powiatu Radomszczańskiego można stwierdzić, iż tendencje zmian w sferze społeczno-gospodarczej powiatu są zgodne z przyjętymi w Strategii założeniami kierunkowymi. Jednak brak wskaźników monitorowania i krótki okres realizacji, nie pozwala jednoznacznie ocenić stopnia osiągnięcia niektórych celów Strategii. Można zaobserwować pewną poprawę w zakresie wyposażenia powiatu w urządzenia infrastruktury technicznej, głównie transportowej, ochrony środowiska i edukacji. Jednak realizowane inwestycje mają charakter doraźny. Równoważenie poziomu wyposażenia w infrastrukturę jest procesem kapitałochłonnym i czasochłonnym, dlatego efekty podejmowanych działań będą widoczne w dłuższym horyzoncie czasowym. Pozytywne efekty można odnotować w dziedzinie ochrony środowiska. Wyrażają się one głównie w poprawie ochrony środowiska naturalnego oraz świadomości proekologicznej wśród mieszkańców powiatu.

Analizując realizację Strategii Powiatu Radomszczańskiego można stwierdzić, iż większość zadań strategicznych została zrealizowana. Z ogólnej liczby 53 zadań strategicznych nie podjęto działań w 9 celach, na realizację których władze powiatu miały dotychczas ograniczony wpływ. Działania w 5 celach zostały podjęte przez władze i są w trakcie realizacji np. budowa szpitala), jednak kilka z nich została wstrzymana. Przyczyną takiej sytuacji są ograniczone środki finansowania, zmienność przepisów, czy też brak zainteresowania danym przedsięwzięciem. Działania w pozostałych celach nie były realizowane systemowo i kompleksowo. Było to wynikiem niedoprecyzowania celów na etapie formułowania Strategii oraz braku nadzoru jednostek organizacyjnych Powiatu przy realizacji poszczególnych celów Strategii.

Charakterystyka powiatu radomszczańskiego

5/5 - (2 votes)

rozdział pracy dyplomowej

1. Historia powiatu.

Pierwsza wzmianka o Powiecie Radomszczańskim pochodzi z 1243r.W 1266r. Książe sieradzki Leszek Czarny nadał osadzie prawa miejskie, a w XIV wieku został utworzony Powiat Radomszczański. Radomsko i jego okolice zapisały się na kartach historii jako miejsca ważnych decyzji związanych z losami całego kraju. Jedna z nich dotyczyła niedopuszczenia do koronacji, a tym samym objęcia władzy przez Zygmunta Luksemburczyka, inna elekcji Jadwigi na tron Polski.

Wiek XIX przyniósł dla powiatu poważne zmiany gospodarcze i demograficzne: przez miasto poprowadzono linię Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, powstały duże fabryki, huty szkła, młyny, browary, zakłady drzewne. Tradycja przemysłowa zapoczątkowana 120 lat temu przetrwała i jest kontynuowana do dziś przez istniejące zakłady przemysłowe.

Podczas II wojny światowej na terenie Powiatu Radomszczańskiego doszło do kilku znaczących bitew. Jedną z nich była bitwa pod Ewiną, podczas której partyzanci wykazali się ogromną odwagą oraz wysoką postawą patriotyczną wobec kraju.[1]

Powiat Radomszczański może się szczycić tym, iż również tutaj urodzili się wielcy zasłużeni poeci, reżyserzy, politycy czy dyrygenci min.: noblista Władysław Stanisław Reymont, bracia Tadeusz i Stanisław Różewicz, Jerzy Semkow, Henryk Siemiradzki.[2]

Powiat może pochwalić się nie tylko bogatą historią, ale również licznymi zabytkami np.: Klasztor Paulinów w Wielgomłynach, barokowy kościół pw. Św.Lamberta i Modrzewiowy kościółek pw. Św.Marii Magdaleny z 1045r. w Radomsku, Sanktuarium matki Boskiej Gidelskiej w Gidlach, pałac rodziny Potockich w wsi Maluszyn (gm.Żytno), czy grobowiec rodziny Tymowskich w Kobielach Wielkich. Powiat szczyci się także dużymi kompleksami leśnymi oraz sąsiedztwem Przedborskiego Parku Krajobrazowego, Rezerwatem Cisów. Jest tu wiele ciekawych i interesujących miejsc, gdzie historia przeplata się z urokami krajobrazu.[3]

 2. Ludność.

Powiat radomszczański zamieszkuje ponad 125 tys.osób, co stanowi 5% ludności województwa łódzkiego. Około 45% ludności zamieszkuje trzy główne miasta powiatu, z których największym jest Radomsko liczące 52 tys.mieszkańców (41% ludności powiatu). Pozostałe miasta to Przedbórz, liczący około 4 tys. oraz Kamieńsk liczący około 3 tys. mieszkańców. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 87 osób na km2. Największa gęstość zaludnienia występuje w Radomsku, gdzie na 1 km2 przypada 1011 osób. Najmniej zaludnione są gminy Żytno i Masłowice, gdzie na 1 km2 przypada odpowiednio 32,2 oraz 42,1 osoby.

W strukturze ludności według wieku, podobnie jak w całym województwie łódzkim, występuje tendencja wzrostu osób w wieku nieprodukcyjnym w stosunku do osób pozostających w wieku produkcyjnym. W powiecie radomszczańskim ludność w wieku przedprodukcyjnym (przedział wiekowy 0-19 lat) stanowi blisko 30% ogółu społeczeństwa. W wieku produkcyjnym (dla kobiet 20-59 lat i mężczyzn 20-64 lata) znajduje się blisko 55%. Ponad 16% mieszkańców powiatu stanowią osoby w wieku poprodukcyjnym, do których zaliczamy kobiety powyżej 60-go i mężczyźni powyżej 65-go roku życia.

Tabela 2.3.1.Gminy Powiatu Radomszczańskiego w/g powierzchni i liczby mieszkańców 2000 r.

 Gmina Powierzchnia (km2)  

%

 Liczba ludności  

%

 Liczba mieszkańców na 1 km2 Kobiety na 100 mężczyzn

Gidle

 116 8,0 7.100 5,6 61,2 99
Przedbórz 189,94 13,1 8.480 6,8 44,6 104
Ładzice 83 5,7 4.987 4,0 60,1 94
Lgota Wielka 63,08 4,4 4.540 3,6 72,0 103
Kamieńsk 95,81 6,6 6.037 4,8 63,0 98
Wielgomłyny 123 8,5 5.500 4,4 44,7 93
Masłowice 116,2 8,0 4.892 3,9 42,1 101
Kobiele Wielkie 104,84 7,3 4.756 3,8 45,4 102
Żytno 197,54 13,8 6.376 5,1 32,3 97
Dobryszyce 51 3,5 4.010 3,2 78,6 107
Gomunice 62,57 4,3 6.300 5,0 100,7 103
Kodrąb 105,79 7,3 5.113 4,1 48,3 103
Radomsko 85,30 5,9 5.584 4,4 65,5 104
M. Radomsko 51,44 3,6 52.000 41,3 1010,9 107
OGÓŁEM 1.445,51 100,0 125.675 100,0 86,9 103

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku.

Z punktu widzenia miejsca zamieszkania w strukturze ludności zaobserwować można nieznaczne zróżnicowanie. Społeczeństwo gmin miejskich jest wiekowo młodsze od gmin wiejskich powiatu. Większa część ludności w wieku produkcyjnym zamieszkuje w miastach, ale jednocześnie większy odsetek ludności w wieku poprodukcyjnym zamieszkuje na terenach wiejskich. Świadczy to o starzeniu się społeczeństwa wiejskiego.Wskaźnik ludności w wieku nieprodukcyjnym (wiek przedprodukcyjny i poprodukcyjny) na 100 osób w wieku produkcyjnym kształtuje się na tle województwa łódzkiego bardzo niekorzystnie dla powiatu radomszczańskiego. Jest on znacznie wyższy od wskaźnika w porównywanej jednostce i wynosi 81%.

Liczba urodzeń w poszczególnych jednostkach terytorialnych powiatu jest znacznie zróżnicowana. W gminach: Kamieńsk, Kodrąb, Ładzice i Masłowice w roku 2000 zaobserwowano spadek liczby urodzeń w stosunku do lat poprzednich. W pozostałych gminach na przemian następował wzrost w jednym roku i spadek w kolejnym liczby urodzeń. W żadnej z gmin powiatu radomszczańskiego nie odnotowano stałego wzrostu urodzeń.

Inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku liczby zgonów. W analizowanym okresie w większości gmin odnotowano spadek liczby zgonów lub jego niewielkie wahania, tylko w Gidlach i Przedborzu zanotowano wyraźny wzrost liczby zgonów. W powiecie radomszczańskim występuje duży „ujemny przyrost” naturalny spowodowany wysokim wskaźnikiem zgonów i niskim urodzeń, wskaźniki te są gorsze niż w Polsce i województwie łódzkim.

Wykres 2.3.1. Struktura ludności według płci i wieku w Powiecie Radomszczańskim i Województwie Łódzkim

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku

Powiat radomszczański liczy ponad 125 tys. mieszkańców, z czego połowę stanowią kobiety. Jedynie w wieku przedprodukcyjnym występuje równowaga między liczbą mężczyzn i kobiet. W pozostałych grupach wiekowych występuje znaczna przewaga mężczyzn w wieku produkcyjnym (ok.11%) oraz kobiet w wieku poprodukcyjnym ( ok.12%).

Wykres 2.3.2. Struktura ludności w/g płci i wieku w powiecie radomszczańskim.

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku.

Według prognozy demograficznej opracowanej dla województwa łódzkiego i powiatu radomszczańskiego w ciągu najbliższych 15-stu lat liczba ludności zarówno w województwie jak i w powiecie będzie spadała. Nadal liczbowo dominującą grupą pozostaną kobiety.

Tabele 2.3.2. Prognoza liczby ludności w Województwie Łódzkim i Powiecie Radomszczańskim w latach 2000-2015.

Rok 2000 2005 2010 2015
Liczba ludności w pow. radomszczański (w tys.) 125,6 121,2 118,4 116,9
Liczba ludności w województwie łódzki (w tys.) 2.642,0 2.595,0 2.566,0 2545,2

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku.[4]

Z powodu długo utrzymującego się ujemnego przyrostu naturalnego znacznie spadnie udział ludności w wieku przedprodukcyjnym, a wzrośnie w poprodukcyjnym. Jeszcze wyraźniej zarysują się różnice pomiędzy liczbą kobiet i mężczyzn w wieku produkcyjnym i poprodukcyjnym.

Tabela 2.3.3. Prognoza struktury ludności według zdolności do pracy w Powiecie Radomszczańskim i Województwie Łódzkim.

Wiek Odsetek osób przypadających na poszczególne grupy wiekowe (%)
Ogółem Mężczyźni Kobiety
0-17

lat

 18-59 lat kobiety,
18-64 lata mężczyźni		 Pow. 60 lat dla kobiet, pow. 65 dla mężczyzn 0-17

lat

 18-64

lat

 Pow. 65 lat 0-17 lat 18-59

lat

 Pow. 60 lat

Pow. radomszczański

2000

 23,7 59,6 16,7 24,6 64,3 11,1 22,8 55,0 22,2
Pow. radomszczański 2015 19,2 61,1 19,6 20,1 67,2 12,8 18,4 55,2 26,3
Woj. łódzkie

2000

 21,8 61,4 16,8 23,3 65,6 11,1 20,4 57,4 22,1
Woj. łódzkie

2015

 18,1 61,3 20,6 19,4 67,5 13,1 16,9 55,5 27,5

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku[5]

3. Gospodarka i zatrudnienie.

Współczesna struktura gospodarcza powiatu radomszczańskiego uwarunkowana jest zarówno dziedzictwem historycznym, jak i zachodzącymi ostatnio procesami dużych przemian w ramach dostosowania się do gospodarki rynkowej. W przeszłości powiat radomszczański należał do najbardziej uprzemysłowionych rejonów w kraju, jednak okres transformacji systemowej przyniósł głęboką recesję gospodarczą.

Tab. 2.4.1. Podmioty gospodarki narodowej w Powiecie Radomszczańskim w 2001 r.

Gmina Podmioty gospodarki narodowej Podmioty gospodarki narodowej na 1000 mieszkańców
Gminy miejskie    
Radomsko 4705 9,0
Gminy miejsko-wiejskie    
Kamieńsk 323 5,1
Przedbórz 629 7,4
Gminy wiejskie    
Dobryszyce  267 6,6
Gidle 401 5,6
Gomunice 333 5,3
Kobiele Wielkie 287 6,0
Kodrąb 227 4,4
Lgota Wielka 216 4,7
Ładzice 252 5,0
Masłowice 199 4,1
Radomsko 359 6,4
Wielgomłyny 222  3,9
Żytno 221 3,5

 Źródło: Rocznik Statystyczny Województwo Łódzkie 2002 r.

W latach dziewięćdziesiątych miały miejsce pierwsze restrukturyzacje państwowych zakładów przemysłowych , które spowodowały likwidację wielu miejsc pracy, a w konsekwencji w gospodarce powiatu pojawiło się z dużym nasileniem zjawisko bezrobocia.Na terenie powiatu radomszczańskiego w 2001r.

funkcjonowało ponad 8641 podmiotów gospodarczych ( tab.2.4.1.). Ponad 65% potencjału podmiotów gospodarczych zlokalizowana jest w trzech ośrodkach miejskich. W Radomsku działa ponad 4,7 tys. podmiotów co stanowi 55% potencjału gospodarczego powiatu. W ogólnej liczbie podmiotów najwięcej firm działało w handlu i naprawach (41%) oraz w przemyśle (20 %), co stanowi ponad 61% ogółu podmiotów całego powiatu. Obok tych działalności najbardziej popularne są: budownictwo – 10% , transport, składowanie, łączność – 7% oraz obsługa nieruchomości i firm – 6% wszystkich podmiotów gospodarczych.[6]

Wykres 2.4.1. Liczba podmiotów gospodarczych według sekcji EKD w Powiecie Radomszczańskim (stan czerwiec 2000).

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku.

Na terenie powiatu radomszczańskiego można zaobserwować duże zróżnicowanie przedsiębiorczości w poszczególnych jednostkach terytorialnych, gdzie wskaźnik liczby podmiotów gospodarczych przypadających na 1000 mieszkańców kształtuje się w przedziale od 12,2 w mieście Przedbórz do 2,7 na terenach wiejskich gminy Kamieńsk. Do najbardziej przedsiębiorczych wiejskich gmin w powiecie należą: Radomsko i Kobiele Wielkie, najmniej przedsiębiorczymi są: Żytno oraz Masłowice.

Sytuacja na rynku pracy w powiecie radomszczańskim uwarunkowana jest przede wszystkim przez małą dynamikę rozwoju sektora małych i średnich podmiotów gospodarczych, niskim poziomem wykształcenia ludności, restrukturyzację państwowych podmiotów produkcyjnych. Istnieje widoczny brak wiodących inwestycji, które dałyby zatrudnienie bezrobotnym w różnym wieku i z różnymi kwalifikacjami.

Stopa bezrobocia w powiecie radomszczańskim utrzymuje się na wyższym poziomie niż w Polsce i wynosi 24,1% (stan 31 grudzień 2004 r.). Największa liczba osób pozostających bez zatrudnienia (wskaźnik liczby bezrobotnych na 1000 mieszkańców) jest w gminach Przedbórz, Kamieńsk, Gomunice i Dobryszyce i wynosi ponad 120 osób, natomiast najniższe bezrobocie można zaobserwować w gminach Gidle, Wielgomłyny i Kobiele Wielkie – około 65 osób.

Wykres 2.4.2.Charakterystyka bezrobotnych Pow. Radomszczański 2000 r.

Źródło: Powiatowy Urząd Pracy w Radomsku

Najliczniejszą grupę wśród bezrobotnych powiatu stanowią osoby pozostające bez pracy powyżej 12 miesięcy, w wieku od 18 do 44 lat oraz osoby mieszkające na wsi. Zarejestrowanych jest tam ponad 6 tys. bezrobotnych, jednak liczba ta może być znacznie wyższa w związku z występowaniem tzw. bezrobocia ukrytego.

Tabela 2.4.2. Struktura bezrobotnych Powiatu Radomszczańskiego w 2000 r. według wieku.

 Wiek
 Kwiecień 2000 roku
 15-17 lat 2 0,0 %
 18-24 3700 30,2 %
 25-34 3382 27,6 %
 35-44 2806 22,9 %
 45-54 2095 17,1 %
 55-59 196 1,6 %
 60 i więcej 73 0,6 %
 Ogółem 12.254 100,0

Źródło: Powiatowy Urząd Pracy w Radomsku.

Sytuacja bezrobotnych z terenu powiatu radomszczańskiego jest niekorzystna, jeżeli chodzi o strukturę wykształcenia. Prawie 70% osób pozostających bez pracy stanowią osoby z najniższym wykształceniem (podstawowym i zasadniczym). Najmniejszą grupę bezrobotnych stanowią osoby z wykształceniem wyższym – 3,5% .[7]

Struktura wiekowa bezrobotnych jest typowa jak w innych powiatach województwa łódzkiego. Najliczniejszą grupę stanowią osoby młode, pozostające w wieku produkcyjnym, dla których mimo potencjalnej mobilności brakuje miejsc pracy. Najmniejszą grupę stanowią osoby starsze w wieku 55-59 lat (2%) oraz w wieku powyżej 60 lat (1%).

Wykres 2.4.3. Struktura bezrobotnych według wieku w Powiecie Radomszczańskim w kwietniu 2000 r.

Źródło: Powiatowy Urząd Pracy w Radomsku.

W powiecie radomszczańskim od dłuższego czasu widać ciągły wzrost bezrobocia i równoczesny spadek ilości podmiotów gospodarczych. Niski stopień wykształcenia mieszkańców powiatu, brak tradycji przedsiębiorczości, brak kapitału wymuszają na władzach powiatu działania wspierające rozwój gospodarczy. Do takich działań należy utworzenie nowych podmiotów gospodarczych, bowiem Radomsko należy do nielicznych miast, w którym nie funkcjonują instytucje wspierające rozwój sektora małych i średnich podmiotów oraz łagodzące problem bezrobocia. Na terenie powiatu widoczną tendencją jest ujemna dynamika powstania podmiotów gospodarczych oraz wysokie bezrobocie.

[1] Zarząd Powiatu Radomszczańskiego „Raport o stanie Powiatu Radomszczańskiego” Listopad 2000r, s.29

[2] Op.cit. Zarząd Powiatu Radomszczańskiego „Program…”,s.29.

[3] Op.cit. Zarząd Powiatu Radomszczańskiego „Raport…”,str.33.

[4] Op.cit. Zarząd Powiatu Radomszczańskiego „Raport…”,s.37

[5] Katalog Powiatu Radomszczańskiego, Starostwo Powiatowe w Radomsku, 2005r.

[6] Gazeta Radomszczańska Nr.46 (694) z dn.17 listopada 2005r.

[7] Informator turystyczny, Starostwo Powiatowe w Radomsku, 2004r.

Rządowa administracja wyznaniowa w Polsce międzywojennej

5/5 - (3 votes)

Wprowadzenie

Polska międzywojenna była państwem o dużej różnorodności wyznaniowej. W celu regulowania spraw związanych z działalnością kościołów i związków wyznaniowych istniała instytucja rządowej administracji wyznaniowej. W poniższym referacie omówimy rolę, jaką rządowa administracja wyznaniowa odegrała w Polsce międzywojennych lat.

Utworzenie i funkcje

Rządowa administracja wyznaniowa powstała w 1918 roku, kiedy to wyodrębniono ją z Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. Jej głównym celem było regulowanie stosunków państwa z różnymi wyznaniami obecnymi w Polsce, co obejmowało zarówno Kościół katolicki, jak i różne denominacje protestanckie, prawosławie, judaizm oraz inne wyznania.

Jednym z najważniejszych zadań administracji wyznaniowej było negocjowanie konkordatów, czyli umów między państwem a Stolicą Apostolską, które regulowały status Kościoła katolickiego w Polsce. Administracja wyznaniowa była również odpowiedzialna za prowadzenie negocjacji z innymi kościołami i związkami wyznaniowymi, zarówno na poziomie krajowym, jak i międzynarodowym.

Rola w stosunkach państwo-Kościół

Administracja wyznaniowa odegrała kluczową rolę w kształtowaniu stosunków między państwem a Kościołem w Polsce międzywojennej. W 1925 roku, dzięki jej staraniom, zawarto konkordat z Watykanem, który regulował wiele aspektów życia kościelnego, w tym kwestie finansowania Kościoła, nauczania religii w szkołach czy mianowania biskupów. Konkordat ten, mimo że był obiektem krytyki ze strony środowisk lewicowych i świeckich, stanowił ważny element stabilizacji stosunków państwo-Kościół w okresie międzywojennym.

Relacje z innymi wyznaniami

Rządowa administracja wyznaniowa nie zajmowała się tylko sprawami Kościoła katolickiego. Odgrywała również kluczową rolę w regulowaniu stosunków z innymi kościołami i związkami wyznaniowymi. W praktyce oznaczało to, że prowadziła ona dialog z liderami tych wyznań, negocjowała różne formy uznania prawnego dla nich, a także próbowała mediacji w przypadku konfliktów między różnymi grupami religijnymi.

Podsumowanie

Rządowa administracja wyznaniowa w Polsce międzywojennych lat odegrała ważną rolę w kształtowaniu stosunków państwa z różnymi wyznaniami. Jej działalność wpłynęła na stabilizację stosunków państwo-Kościół, a także na promowanie dialogu i współpracy między różnymi grupami wyznaniowymi. Działalność ta była niezwykle ważna w kontekście różnorodności wyznaniowej Polski międzywojennej i jej dziedzictwo jest nadal obecne w dzisiejszych relacjach państwo-Kościół.

System IACS w Unii Europejskiej

5/5 - (5 votes)

System IACS, czyli Zintegrowany System Zarządzania i Kontroli (Integrated Administration and Control System), jest systemem wprowadzonym przez Unię Europejską, którego celem jest zarządzanie i kontrola płatności bezpośrednich dokonywanych na rzecz rolników w ramach Wspólnej Polityki Rolnej (WPR).

System ten został wprowadzony na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 3508/92 i obejmuje różne moduły i procedury służące do identyfikacji gospodarstw rolnych, kontrolowania płatności bezpośrednich i zarządzania systemem płatności. Jego podstawowe składowe to System Identyfikacji Działek Rolnych (LPIS), System Identyfikacji Zwierząt i ich Rejestracji oraz system wniosków o płatności bezpośrednie.

System IACS (Integrated Administration and Control System) to zintegrowany system administracyjny i kontrolny wprowadzony przez Unię Europejską, mający na celu zarządzanie i kontrolę płatności bezpośrednich w ramach Wspólnej Polityki Rolnej (WPR).

Główne cele systemu IACS to:

  1. Zapewnienie skutecznej kontroli nad płatnościami: System IACS pozwala na monitorowanie i kontrolowanie płatności bezpośrednich, aby zapewnić, że są one przekazywane tylko uprawnionym beneficjentom i za uprawnione działania.
  2. Zapobieganie nadużyciom i oszustwom: Dzięki ścisłemu monitorowaniu i kontroli, system IACS pomaga zapobiegać nadużyciom i oszustwom w ramach płatności bezpośrednich.
  3. Zapewnienie zgodności z przepisami UE: System IACS pomaga zapewnić, że płatności bezpośrednie są zgodne z przepisami UE dotyczącymi takich kwestii jak ochrona środowiska, dobrostan zwierząt czy bezpieczeństwo żywności.

System IACS składa się z kilku kluczowych komponentów, w tym systemu identyfikacji gospodarstw (Farm Identification System), systemu identyfikacji zwierząt (Animal Identification System), systemu identyfikacji działek rolnych (Land Parcel Identification System) i systemu wniosków o płatności (Payment Application System).

Przez gromadzenie i przetwarzanie danych na temat beneficjentów, działek rolnych i zwierząt, system IACS umożliwia skuteczne zarządzanie i kontrolę płatności bezpośrednich, co przyczynia się do efektywności i skuteczności Wspólnej Polityki Rolnej UE.

System Identyfikacji Działek Rolnych (LPIS) to system informatyczny używany do identyfikacji i rejestracji gruntów rolnych, które mogą być objęte płatnościami bezpośrednimi. Każda działka rolna ma przypisany unikalny identyfikator i jest dokładnie opisana za pomocą danych geograficznych i środowiskowych.

System Identyfikacji Zwierząt i ich Rejestracji służy do identyfikacji i śledzenia zwierząt gospodarskich. Dzięki niemu możliwe jest monitorowanie przestrzegania norm dotyczących zdrowia zwierząt, dobrostanu zwierząt i śledzenia pochodzenia produktów zwierzęcych.

System wniosków o płatności bezpośrednie to system, za pomocą którego rolnicy składają wnioski o płatności bezpośrednie. Ten system jest ściśle zintegrowany z innymi elementami IACS, aby zapewnić, że płatności są dokonywane tylko na rzecz uprawnionych beneficjentów i tylko za uprawnione działki lub zwierzęta.

Kontrola płatności bezpośrednich jest kolejnym ważnym elementem systemu IACS. Kontrole te mogą obejmować kontrole na miejscu, kontrole zdalne za pomocą systemów teledetekcji lub kontrole administracyjne. Wszystkie te kontrole mają na celu zapewnienie zgodności z przepisami UE i skutecznego zarządzania funduszami publicznymi.

Podsumowując, system IACS to kluczowy element zarządzania Wspólną Polityką Rolną UE. Dzięki temu systemowi możliwe jest efektywne zarządzanie i kontrola płatności bezpośrednich, co przyczynia się do transparentności, skuteczności i odpowiedzialności finansowej.

Euroregiony – pograniczność i transgraniczność europejska

5/5 - (4 votes)

Euroregiony są kluczowym elementem struktury terytorialnej Unii Europejskiej i odgrywają znaczącą rolę w budowaniu „Europy bez granic”. Są to transgraniczne struktury administracyjne, które obejmują terytoria leżące po obu stronach granic międzynarodowych. Celem euroregionów jest promowanie współpracy transgranicznej i integracji regionalnej, a także rozwiązywanie wspólnych problemów i wyzwań.

Pograniczność jest jednym z kluczowych aspektów euroregionów. Odnosi się do specyficznej natury obszarów leżących wzdłuż granic międzynarodowych, które często charakteryzują się unikalnymi wyzwaniami i możliwościami. Na przykład, obszary te mogą cierpieć z powodu ograniczonej dostępności do usług i infrastruktury, niskiego poziomu inwestycji, problemów z bezpieczeństwem i migracją, a także barier kulturowych i językowych. Jednak jednocześnie, ze względu na swoje położenie, mogą one oferować unikalne możliwości dla handlu, turystyki, kulturalnego wymiany i współpracy międzynarodowej.

Transgraniczność, z drugiej strony, odnosi się do procesu przekraczania tych granic i budowania więzi między społecznościami po obu stronach. Euroregiony, poprzez promowanie współpracy transgranicznej, pomagają przekształcać granice z barier w miejsca spotkań i wymiany. Wspierają one integrację społeczną, ekonomiczną i polityczną, na przykład poprzez wspólne projekty i inicjatywy, wymianę doświadczeń i najlepszych praktyk, a także poprzez wspieranie mobilności ludzi, towarów i usług.

Euroregiony, zatem, są kluczowymi aktorami w procesie budowania „Europy bez granic”. Poprzez wspieranie pograniczności i transgraniczności, przyczyniają się one do zwiększenia integracji europejskiej, do budowy silniejszych i bardziej zrównoważonych społeczności, a także do tworzenia bardziej otwartej, różnorodnej i połączonej Europy.

Euroregiony to formy współpracy transgranicznej między przyległymi obszarami geograficznymi różnych krajów europejskich. Są to struktury umożliwiające współpracę na wielu płaszczyznach – gospodarczej, kulturalnej, społecznej, ekologicznej itd.

Idea euroregionów jest ściśle związana z dwoma terminami: pogranicznością i transgranicznością.

Pograniczność odnosi się do obszarów bezpośrednio przyległych do granic państwowych. To tutaj zazwyczaj dochodzi do bezpośredniego kontaktu i interakcji między różnymi kulturami, językami, systemami prawnymi i gospodarczymi. Pograniczność często wiąże się z wyzwaniami, takimi jak różnice kulturowe, bariery językowe czy problemy ekonomiczne, ale równocześnie daje możliwość tworzenia mostów i dialogu między społecznościami.

Transgraniczność to zaś idea przekraczania tych granic w celu współpracy i integracji. W kontekście euroregionów, transgraniczność oznacza stworzenie mechanizmów współpracy, które umożliwiają przepływ osób, towarów, usług i idei przez granice. Ta współpraca może przyjmować różne formy, od wspólnych projektów infrastrukturalnych, przez wymianę kulturalną, aż po koordynację działań w dziedzinie ochrony środowiska.

Na przykład, Euroregion Niemen, obejmujący obszary Polski, Litwy i Białorusi, to miejsce, gdzie współpraca transgraniczna pomaga w budowaniu mostów między społecznościami i rozwijaniu regionalnej gospodarki, pomimo różnic kulturowych i historycznych. Podobnie, Euroregion Pomerania, obejmujący obszary Polski, Niemiec i Szwecji, skupia się na rozwoju turystyki, kultury i edukacji w obszarze położonym wzdłuż południowego wybrzeża Morza Bałtyckiego.

W ten sposób, euroregiony odgrywają kluczową rolę w przekształcaniu europejskiej pograniczności w transgraniczność, promując integrację, zrozumienie i współpracę między różnymi regionami Europy.