Prace dyplomowe z administracji – Prace z administracji

Analiza realizacji strategii Powiatu Radomszczańskiego

5/5 - (2 votes)

praca dyplomowa z zakresu samorządu terytorialnego

Poprawa jakości życia w powiecie

ZADANIE STRATEGICZNE	STAN ISTNIEJĄCY	UWAGI
Zakończenie budowy specjalistycznego szpitala w Radomsku	Inwestycja jest w trakcie realizacji.	Realizacja budowy szpitala limitowana jest przez dopływ finansów. Na ten rok planuje się zakończenie budowy.
Usprawnienie działania sektora usług medycznych	Trwają prace organizacyjne.	Nastąpiła restrukturyzacja szpitala w Radomsku. Przekazano gminom część ośrodków.
Utworzenie Stacjonarnego Zakładu Leczenia Uzależnień	W trakcie realizacji.
Utworzenie warsztatów terapii zajęciowej dla osób niepełnosprawnych.	Utworzono Stowarzyszenie Młoda Europa
Wspieranie różnorodnych form życia kulturalnego oraz lokalnej twórczości artystycznej	Na terenie powiatu powstały 3 ośrodki wspierania życia kulturalnego i twórczości ludowej m.in.w Krzętowie, Wielgomłynach i Żytnie	Krzętów- Muzeum Regionalne Wielgomłyny-Ośrodek w Krzętowie Żytno-Teatr „Animagia”
Przeciwdziałanie patologii wśród młodzieży	Powstał program przeciwdziałaniu patologii wśród młodzieży.	Działalność ta jest realizowana na szczeblu gminnym.
Poprawa bezpieczeństwa w powiecie.	Istnieje program poprawy bezpieczeństwa w Powiecie Radomszczańskim koordynowany przez Starostwo Powiatowe.
Poprawa wewnętrznej dostępności komunikacyjnej powiatu	Zadanie realizowane na szczeblu centralnym, wojewódzkim, powiatowym i lokalnym.	Na szczeblu centralnym-naprawa drogi 91 Na szczeblu wojewódzkim-modernizacja drogi 42 Na szczeblu powiatowym-modernizacja dróg: Kobiele Wlk.-Kodrąb, Radomsko-Wielgomłyny, Radomsko-Lgota Wlk. Na szczeblu gminnym modernizacji uległo ponad 30 km dróg.
Budowa obwodnicy dla Radomska	W trakcie realizacji
Budowa mostu w Krzętowie wraz z budową drogi Radomsko- Krzętów	Sukcesywnie będą realizowane z Funduszy Unijnych.	Budowa mostu w Krzętowie została przesunięta na inny termin (2010-2013) ze względu na podjęcie decyzji budowy mostu w Maluszynie.
Budowa drogi Kletnia – Żytno	Projekt zgłoszono do Funduszu Unijnego w ramach programu SAPARD.
Budowa zbiorników retencyjnych na rzekach	Żadna z gmin nie podjęła działań w tym kierunku.	Chęć taką zgłosiła tylko gmina Kodrąb na rzece Widawce (lata 2007-2013)
Modernizacja linii przesyłowych energii elektrycznej	Trwa sukcesywna modernizacja linii przesyłowych.
Stworzenie powiatowego systemu gospodarki odpadami stałymi	Stworzenie Powiatowego Systemu Gospodarki Odpadami.	Projekt systemu został opracowany przez Politechnikę Łódzką, jednak do tej pory nie został wdrożony z uwagi na zbyt wysokie koszty realizacji.
Propagowanie budowy przydomowych oczyszczalni ścieków	Sukcesywnie propaguje się na terenach o nie zwartej zabudowie tworzenie przydomowych oczyszczalni ścieków.	Co roku na terenie powiatu powstaje około 15 takich oczyszczalni.
Zwiększenie lesistości powiatu	Sukcesywnie zalesia się tereny przeznaczone na ten cel.	Szacuje się, że co roku ulega zalesieniu od 10 do 15 ha powierzchni.
Poprawa świadomości ekologicznej mieszkańców	Wprowadzenie programów proekologicznych szczególnie na poziomie szkół średnich.
Likwidacja dzikich wysypisk	Zadania realizowane na szczeblu gminnym.	Szacuje się, że do tej pory zostało zlikwidowanych 50% dzikich wysypisk.
Stworzenie powiatowego programu wymiany dachów eternitowych oraz budowa dla nich składowiska	Program powstał, jednak nie został wdrożony na zbyt wysokie koszty realizacji.
Ochrona krajobrazu przyrodniczego	W ramach Planu Rozwoju Lokalnego każda gmina opracowała Program Ochrony Środowiska.	Ocenia się, że jest bardzo niska świadomość ekologiczna wśród mieszkańców Powiatu Radomszczańskiego.
Stworzenie filii uczelni wyższej kształcącej w systemie dziennym i zaocznym	Zadanie nie zrealizowane.
Stworzenie powiatowego funduszu stypendialnego	Utworzono Fundusz Stypendialny zasilany z Funduszy Unijnych.
Przystosowanie kierunków kształcenia w szkołach średnich do potrzeb rynku pracy	Szkoły gimnazjalne i ponadgimnazjalne zrestrukturyzowały się w kierunku kształcenia dla potrzeb rynku pracy.
Poprawa jakości nauczania	Analiza prowadzona na podstawie wyników egzaminów oraz matur wykazuje, że nie nastąpiła znacząca poprawa nauczania w szkołach Powiatu Radomszczańskiego.
Wspieranie inicjatyw samopomocowych mieszkańców powiatu	Brak	Działania zostały zaniechane.
Wspieranie aktywności i przedsiębiorczości młodzieży	Działalność prowadzona przez Powiatowy Urząd Pracy.
Zwiększenie otwartości i adaptacji społeczeństwa powiatu do zmieniających się uwarunkowań społeczno-gospodarczych	W tym zakresie nie udało się poczynić znaczących efektów.	Odczuwa się brak przystosowania do zmieniających się warunków.

Dynamizacja rozwoju gospodarczego

ZADANIA STRATEGICZNE	STAN ISTNIEJĄCY	UWAGI
Organizacja systemu szkoleń podnoszących umiejętności i kwalifikacje rolników lub przygotowujących do zmiany zawodu	Program ten został zrealizowany w gminie Kodrąb w miejscowości Dmenin, gdzie utworzono szkołę, w której rolnicy uzupełniają swoje kwalifikacje i zdobywają maturę.
Wspieranie rozwoju przemysłu rolno-spożywczego	W Powiecie Radomszczańskim jest to głównie przemysł mięsny i zbożowy.	Rozwój tego przemysłu opiera się głównie na Funduszu Unijnym.
Wspieranie i promocja hodowli bydła	Działalność taką prowadzi Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska.
Wspieranie rozwoju agroturystyki	Powstanie gospodarstw agroturystycznych w ramach programu finansowanego ze środków unijnych.	Działalność ta jest prowadzona poprzez promowanie gospodarstw agroturystycznych Powiatu Radomszczańskiego na Targach Poznańskich.
Tworzenie bieguna żywności tradycyjnie wytworzonej oraz zdrowej żywności, organizacja systemu jej dystrybucji.	Brak.	Podjęte próby wykazały małe zainteresowanie w związku z tym zostały zaniechane.
Inicjowanie i wspieranie tworzenia grup producenckich.	Z uwagi na zmienność przepisów działania te zostały wstrzymana. Będą kontynuowane.
Promocja restrukturyzacji gospodarstw rolnych	Program zaniechano ze względu na małe zainteresowanie rolników.
Opracowanie strategii rozwoju i promocji turystyki w powiecie	Strategia została opracowana w ramach Lokalnego Rozwoju Powiatu Radomszczańskiego.
Stworzenie wizualnego oznakowania terenów turystycznych szczególnie atrakcyjnych	Działania nie zostały podjęte.
Program zagospodarowania rzek	Realizowane są w ramach Programu Pilica i Warta.	Aktualnie są to bardziej działania programowe niż inwestycyjne.
Opracowanie pakietu materiałów promocyjnych	Sukcesywnie są opracowywane materiały promocyjne.
Opracowanie powiatowego banku danych o ciekawych miejscach i obiektach turystycznych	Bank taki funkcjonuje w Starostwie Powiatowym.
Stworzenie kalendarza stałych imprez kulturalno-sportowych wzmacniających atrakcyjność turystyczno-rekreacyjną powiatu	W tej sprawie nie podjęto znaczących działań.	W powiecie szereg imprez turystyczno-rekreacyjnych nabiera formy imprez powtarzalnych.
Szkolenia i promocja agroturystyki wśród rolników	Prowadzony jest przez Ośrodek Doradztwa Rolniczego.
Organizacja Radomszczańskiego Stowarzyszenia Agroturystycznego	Punkt ten realizowany jest przez dwie fundacje.	W Przedborzu-Stowarzyszenie Agroturystyczne Kraina Kugla oraz w Krzętowie-Stowarzyszenie Agroturystyczne w Dolinie Warty i Pilicy.
Promocja powiatu i możliwości inwestycyjnych	Trwają prace w tym zakresie, ale oceniane są jako mało skuteczne.
Stworzenie Powiatowego Funduszu Pożyczkowego lub gwarancyjnego dla małych i średnich podmiotów gospodarczych	Nie zrealizowano.	Analiza tego przedsięwzięcia wykazała, że na poziomie Powiatu Radomszczańskiego z punktu widzenia finansowego jest ono nieuzasadnione ekonomicznie.
Organizacja Powiatowego Ośrodka Wspierania Przedsiębiorczości	Powołano Regionalną Izbę Handlowo Przemysłową.	Izba ta została powołana do reprezentowania interesów należących do niej podmiotów gospodarczych.
Stworzenie systemu doskonalenia zawodowego oraz systemu aktywizacji bezrobotnych	System prowadzony przez Powiatowy Urząd Pracy.
Promocja przedsiębiorczości i aktywności gospodarczej i społecznej mieszkańców powiatu	Nie zrealizowano.
Wspieranie rozwoju subregionalnych funkcji miasta Radomska	1.Poprawa układu komunikacyjnego 2.Budowa szpitala 3.Wzmacnianie i przystosowanie średnich szkół na terenie Radomska 4.Budowa obiektów kulturalno-sportowych t.j. nowe korty,basen,lodowisko dla mieszkańców subregionu.
Inicjowanie ponadlokalnych samorządowych form współpracy	W związku z powołaniem podregionu Wschód inny nie ma racji bytu
Wspieranie integracji środowiska biznesu	W ramach organizacji Cechu Rzemieślników i Przedsiębiorców.
Animacja międzynarodowych kontaktów gospodarczych i społecznych	Zmalały w stosunku do lat poprzednich.	Przyczyną takiej sytuacji jest małe zainteresowanie środowiska biznesowego

Źródło: Opracowanie własne.

W świetle przeprowadzonej analizy realizacji Strategii Rozwoju Powiatu Radomszczańskiego można stwierdzić, iż tendencje zmian w sferze społeczno-gospodarczej powiatu są zgodne z przyjętymi w Strategii założeniami kierunkowymi. Jednak brak wskaźników monitorowania i krótki okres realizacji, nie pozwala jednoznacznie ocenić stopnia osiągnięcia niektórych celów Strategii. Można zaobserwować pewną poprawę w zakresie wyposażenia powiatu w urządzenia infrastruktury technicznej, głównie transportowej, ochrony środowiska i edukacji. Jednak realizowane inwestycje mają charakter doraźny. Równoważenie poziomu wyposażenia w infrastrukturę jest procesem kapitałochłonnym i czasochłonnym, dlatego efekty podejmowanych działań będą widoczne w dłuższym horyzoncie czasowym. Pozytywne efekty można odnotować w dziedzinie ochrony środowiska. Wyrażają się one głównie w poprawie ochrony środowiska naturalnego oraz świadomości proekologicznej wśród mieszkańców powiatu.

Analizując realizację Strategii Powiatu Radomszczańskiego można stwierdzić, iż większość zadań strategicznych została zrealizowana. Z ogólnej liczby 53 zadań strategicznych nie podjęto działań w 9 celach, na realizację których władze powiatu miały dotychczas ograniczony wpływ. Działania w 5 celach zostały podjęte przez władze i są w trakcie realizacji np. budowa szpitala), jednak kilka z nich została wstrzymana. Przyczyną takiej sytuacji są ograniczone środki finansowania, zmienność przepisów, czy też brak zainteresowania danym przedsięwzięciem. Działania w pozostałych celach nie były realizowane systemowo i kompleksowo. Było to wynikiem niedoprecyzowania celów na etapie formułowania Strategii oraz braku nadzoru jednostek organizacyjnych Powiatu przy realizacji poszczególnych celów Strategii.

Charakterystyka powiatu radomszczańskiego

5/5 - (2 votes)

rozdział pracy dyplomowej

1. Historia powiatu.

Pierwsza wzmianka o Powiecie Radomszczańskim pochodzi z 1243r.W 1266r. Książe sieradzki Leszek Czarny nadał osadzie prawa miejskie, a w XIV wieku został utworzony Powiat Radomszczański. Radomsko i jego okolice zapisały się na kartach historii jako miejsca ważnych decyzji związanych z losami całego kraju. Jedna z nich dotyczyła niedopuszczenia do koronacji, a tym samym objęcia władzy przez Zygmunta Luksemburczyka, inna elekcji Jadwigi na tron Polski.

Wiek XIX przyniósł dla powiatu poważne zmiany gospodarcze i demograficzne: przez miasto poprowadzono linię Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej, powstały duże fabryki, huty szkła, młyny, browary, zakłady drzewne. Tradycja przemysłowa zapoczątkowana 120 lat temu przetrwała i jest kontynuowana do dziś przez istniejące zakłady przemysłowe.

Podczas II wojny światowej na terenie Powiatu Radomszczańskiego doszło do kilku znaczących bitew. Jedną z nich była bitwa pod Ewiną, podczas której partyzanci wykazali się ogromną odwagą oraz wysoką postawą patriotyczną wobec kraju.[1]

Powiat Radomszczański może się szczycić tym, iż również tutaj urodzili się wielcy zasłużeni poeci, reżyserzy, politycy czy dyrygenci min.: noblista Władysław Stanisław Reymont, bracia Tadeusz i Stanisław Różewicz, Jerzy Semkow, Henryk Siemiradzki.[2]

Powiat może pochwalić się nie tylko bogatą historią, ale również licznymi zabytkami np.: Klasztor Paulinów w Wielgomłynach, barokowy kościół pw. Św.Lamberta i Modrzewiowy kościółek pw. Św.Marii Magdaleny z 1045r. w Radomsku, Sanktuarium matki Boskiej Gidelskiej w Gidlach, pałac rodziny Potockich w wsi Maluszyn (gm.Żytno), czy grobowiec rodziny Tymowskich w Kobielach Wielkich. Powiat szczyci się także dużymi kompleksami leśnymi oraz sąsiedztwem Przedborskiego Parku Krajobrazowego, Rezerwatem Cisów. Jest tu wiele ciekawych i interesujących miejsc, gdzie historia przeplata się z urokami krajobrazu.[3]

2. Ludność.

Powiat radomszczański zamieszkuje ponad 125 tys.osób, co stanowi 5% ludności województwa łódzkiego. Około 45% ludności zamieszkuje trzy główne miasta powiatu, z których największym jest Radomsko liczące 52 tys.mieszkańców (41% ludności powiatu). Pozostałe miasta to Przedbórz, liczący około 4 tys. oraz Kamieńsk liczący około 3 tys. mieszkańców. Średnia gęstość zaludnienia wynosi 87 osób na km². Największa gęstość zaludnienia występuje w Radomsku, gdzie na 1 km² przypada 1011 osób. Najmniej zaludnione są gminy Żytno i Masłowice, gdzie na 1 km² przypada odpowiednio 32,2 oraz 42,1 osoby.

W strukturze ludności według wieku, podobnie jak w całym województwie łódzkim, występuje tendencja wzrostu osób w wieku nieprodukcyjnym w stosunku do osób pozostających w wieku produkcyjnym. W powiecie radomszczańskim ludność w wieku przedprodukcyjnym (przedział wiekowy 0-19 lat) stanowi blisko 30% ogółu społeczeństwa. W wieku produkcyjnym (dla kobiet 20-59 lat i mężczyzn 20-64 lata) znajduje się blisko 55%. Ponad 16% mieszkańców powiatu stanowią osoby w wieku poprodukcyjnym, do których zaliczamy kobiety powyżej 60-go i mężczyźni powyżej 65-go roku życia.

Tabela 2.3.1.Gminy Powiatu Radomszczańskiego w/g powierzchni i liczby mieszkańców 2000 r.

Gmina	Powierzchnia (km²)	%	Liczba ludności	%	Liczba mieszkańców na 1 km²	Kobiety na 100 mężczyzn
Gidle	116	8,0	7.100	5,6	61,2	99
Przedbórz	189,94	13,1	8.480	6,8	44,6	104
Ładzice	83	5,7	4.987	4,0	60,1	94
Lgota Wielka	63,08	4,4	4.540	3,6	72,0	103
Kamieńsk	95,81	6,6	6.037	4,8	63,0	98
Wielgomłyny	123	8,5	5.500	4,4	44,7	93
Masłowice	116,2	8,0	4.892	3,9	42,1	101
Kobiele Wielkie	104,84	7,3	4.756	3,8	45,4	102
Żytno	197,54	13,8	6.376	5,1	32,3	97
Dobryszyce	51	3,5	4.010	3,2	78,6	107
Gomunice	62,57	4,3	6.300	5,0	100,7	103
Kodrąb	105,79	7,3	5.113	4,1	48,3	103
Radomsko	85,30	5,9	5.584	4,4	65,5	104
M. Radomsko	51,44	3,6	52.000	41,3	1010,9	107
OGÓŁEM	1.445,51	100,0	125.675	100,0	86,9	103

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku.

Z punktu widzenia miejsca zamieszkania w strukturze ludności zaobserwować można nieznaczne zróżnicowanie. Społeczeństwo gmin miejskich jest wiekowo młodsze od gmin wiejskich powiatu. Większa część ludności w wieku produkcyjnym zamieszkuje w miastach, ale jednocześnie większy odsetek ludności w wieku poprodukcyjnym zamieszkuje na terenach wiejskich. Świadczy to o starzeniu się społeczeństwa wiejskiego.Wskaźnik ludności w wieku nieprodukcyjnym (wiek przedprodukcyjny i poprodukcyjny) na 100 osób w wieku produkcyjnym kształtuje się na tle województwa łódzkiego bardzo niekorzystnie dla powiatu radomszczańskiego. Jest on znacznie wyższy od wskaźnika w porównywanej jednostce i wynosi 81%.

Liczba urodzeń w poszczególnych jednostkach terytorialnych powiatu jest znacznie zróżnicowana. W gminach: Kamieńsk, Kodrąb, Ładzice i Masłowice w roku 2000 zaobserwowano spadek liczby urodzeń w stosunku do lat poprzednich. W pozostałych gminach na przemian następował wzrost w jednym roku i spadek w kolejnym liczby urodzeń. W żadnej z gmin powiatu radomszczańskiego nie odnotowano stałego wzrostu urodzeń.

Inaczej przedstawia się sytuacja w przypadku liczby zgonów. W analizowanym okresie w większości gmin odnotowano spadek liczby zgonów lub jego niewielkie wahania, tylko w Gidlach i Przedborzu zanotowano wyraźny wzrost liczby zgonów. W powiecie radomszczańskim występuje duży „ujemny przyrost” naturalny spowodowany wysokim wskaźnikiem zgonów i niskim urodzeń, wskaźniki te są gorsze niż w Polsce i województwie łódzkim.

Wykres 2.3.1. Struktura ludności według płci i wieku w Powiecie Radomszczańskim i Województwie Łódzkim

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku

Powiat radomszczański liczy ponad 125 tys. mieszkańców, z czego połowę stanowią kobiety. Jedynie w wieku przedprodukcyjnym występuje równowaga między liczbą mężczyzn i kobiet. W pozostałych grupach wiekowych występuje znaczna przewaga mężczyzn w wieku produkcyjnym (ok.11%) oraz kobiet w wieku poprodukcyjnym ( ok.12%).

Wykres 2.3.2. Struktura ludności w/g płci i wieku w powiecie radomszczańskim.

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku.

Według prognozy demograficznej opracowanej dla województwa łódzkiego i powiatu radomszczańskiego w ciągu najbliższych 15-stu lat liczba ludności zarówno w województwie jak i w powiecie będzie spadała. Nadal liczbowo dominującą grupą pozostaną kobiety.

Tabele 2.3.2. Prognoza liczby ludności w Województwie Łódzkim i Powiecie Radomszczańskim w latach 2000-2015.

Rok	2000	2005	2010	2015
Liczba ludności w pow. radomszczański (w tys.)	125,6	121,2	118,4	116,9
Liczba ludności w województwie łódzki (w tys.)	2.642,0	2.595,0	2.566,0	2545,2

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku.[4]

Z powodu długo utrzymującego się ujemnego przyrostu naturalnego znacznie spadnie udział ludności w wieku przedprodukcyjnym, a wzrośnie w poprodukcyjnym. Jeszcze wyraźniej zarysują się różnice pomiędzy liczbą kobiet i mężczyzn w wieku produkcyjnym i poprodukcyjnym.

Tabela 2.3.3. Prognoza struktury ludności według zdolności do pracy w Powiecie Radomszczańskim i Województwie Łódzkim.

Wiek	Odsetek osób przypadających na poszczególne grupy wiekowe (%)
	Ogółem			Mężczyźni			Kobiety
	0-17 lat	18-59 lat kobiety, 18-64 lata mężczyźni	Pow. 60 lat dla kobiet, pow. 65 dla mężczyzn	0-17 lat	18-64 lat	Pow. 65 lat	0-17 lat	18-59 lat	Pow. 60 lat
Pow. radomszczański 2000	23,7	59,6	16,7	24,6	64,3	11,1	22,8	55,0	22,2
Pow. radomszczański 2015	19,2	61,1	19,6	20,1	67,2	12,8	18,4	55,2	26,3
Woj. łódzkie 2000	21,8	61,4	16,8	23,3	65,6	11,1	20,4	57,4	22,1
Woj. łódzkie 2015	18,1	61,3	20,6	19,4	67,5	13,1	16,9	55,5	27,5

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku[5]

3. Gospodarka i zatrudnienie.

Współczesna struktura gospodarcza powiatu radomszczańskiego uwarunkowana jest zarówno dziedzictwem historycznym, jak i zachodzącymi ostatnio procesami dużych przemian w ramach dostosowania się do gospodarki rynkowej. W przeszłości powiat radomszczański należał do najbardziej uprzemysłowionych rejonów w kraju, jednak okres transformacji systemowej przyniósł głęboką recesję gospodarczą.

Tab. 2.4.1. Podmioty gospodarki narodowej w Powiecie Radomszczańskim w 2001 r.

Gmina	Podmioty gospodarki narodowej	Podmioty gospodarki narodowej na 1000 mieszkańców
*Gminy miejskie*
Radomsko	4705	9,0
*Gminy miejsko-wiejskie*
Kamieńsk	323	5,1
Przedbórz	629	7,4
*Gminy wiejskie*
Dobryszyce	267	6,6
Gidle	401	5,6
Gomunice	333	5,3
Kobiele Wielkie	287	6,0
Kodrąb	227	4,4
Lgota Wielka	216	4,7
Ładzice	252	5,0
Masłowice	199	4,1
Radomsko	359	6,4
Wielgomłyny	222	3,9
Żytno	221	3,5

Źródło: Rocznik Statystyczny Województwo Łódzkie 2002 r.

W latach dziewięćdziesiątych miały miejsce pierwsze restrukturyzacje państwowych zakładów przemysłowych , które spowodowały likwidację wielu miejsc pracy, a w konsekwencji w gospodarce powiatu pojawiło się z dużym nasileniem zjawisko bezrobocia.Na terenie powiatu radomszczańskiego w 2001r.

funkcjonowało ponad 8641 podmiotów gospodarczych ( tab.2.4.1.). Ponad 65% potencjału podmiotów gospodarczych zlokalizowana jest w trzech ośrodkach miejskich. W Radomsku działa ponad 4,7 tys. podmiotów co stanowi 55% potencjału gospodarczego powiatu. W ogólnej liczbie podmiotów najwięcej firm działało w handlu i naprawach (41%) oraz w przemyśle (20 %), co stanowi ponad 61% ogółu podmiotów całego powiatu. Obok tych działalności najbardziej popularne są: budownictwo – 10% , transport, składowanie, łączność – 7% oraz obsługa nieruchomości i firm – 6% wszystkich podmiotów gospodarczych.[6]

Wykres 2.4.1. Liczba podmiotów gospodarczych według sekcji EKD w Powiecie Radomszczańskim (stan czerwiec 2000).

Źródło: Starostwo Powiatowe w Radomsku.

Na terenie powiatu radomszczańskiego można zaobserwować duże zróżnicowanie przedsiębiorczości w poszczególnych jednostkach terytorialnych, gdzie wskaźnik liczby podmiotów gospodarczych przypadających na 1000 mieszkańców kształtuje się w przedziale od 12,2 w mieście Przedbórz do 2,7 na terenach wiejskich gminy Kamieńsk. Do najbardziej przedsiębiorczych wiejskich gmin w powiecie należą: Radomsko i Kobiele Wielkie, najmniej przedsiębiorczymi są: Żytno oraz Masłowice.

Sytuacja na rynku pracy w powiecie radomszczańskim uwarunkowana jest przede wszystkim przez małą dynamikę rozwoju sektora małych i średnich podmiotów gospodarczych, niskim poziomem wykształcenia ludności, restrukturyzację państwowych podmiotów produkcyjnych. Istnieje widoczny brak wiodących inwestycji, które dałyby zatrudnienie bezrobotnym w różnym wieku i z różnymi kwalifikacjami.

Stopa bezrobocia w powiecie radomszczańskim utrzymuje się na wyższym poziomie niż w Polsce i wynosi 24,1% (stan 31 grudzień 2004 r.). Największa liczba osób pozostających bez zatrudnienia (wskaźnik liczby bezrobotnych na 1000 mieszkańców) jest w gminach Przedbórz, Kamieńsk, Gomunice i Dobryszyce i wynosi ponad 120 osób, natomiast najniższe bezrobocie można zaobserwować w gminach Gidle, Wielgomłyny i Kobiele Wielkie – około 65 osób.

Wykres 2.4.2.Charakterystyka bezrobotnych Pow. Radomszczański 2000 r.

Źródło: Powiatowy Urząd Pracy w Radomsku

Najliczniejszą grupę wśród bezrobotnych powiatu stanowią osoby pozostające bez pracy powyżej 12 miesięcy, w wieku od 18 do 44 lat oraz osoby mieszkające na wsi. Zarejestrowanych jest tam ponad 6 tys. bezrobotnych, jednak liczba ta może być znacznie wyższa w związku z występowaniem tzw. bezrobocia ukrytego.

Tabela 2.4.2. Struktura bezrobotnych Powiatu Radomszczańskiego w 2000 r. według wieku.

Wiek	Kwiecień 2000 roku
15-17 lat	2	0,0 %
18-24	3700	30,2 %
25-34	3382	27,6 %
35-44	2806	22,9 %
45-54	2095	17,1 %
55-59	196	1,6 %
60 i więcej	73	0,6 %
Ogółem	12.254	100,0

Źródło: Powiatowy Urząd Pracy w Radomsku.

Sytuacja bezrobotnych z terenu powiatu radomszczańskiego jest niekorzystna, jeżeli chodzi o strukturę wykształcenia. Prawie 70% osób pozostających bez pracy stanowią osoby z najniższym wykształceniem (podstawowym i zasadniczym). Najmniejszą grupę bezrobotnych stanowią osoby z wykształceniem wyższym – 3,5% .[7]

Struktura wiekowa bezrobotnych jest typowa jak w innych powiatach województwa łódzkiego. Najliczniejszą grupę stanowią osoby młode, pozostające w wieku produkcyjnym, dla których mimo potencjalnej mobilności brakuje miejsc pracy. Najmniejszą grupę stanowią osoby starsze w wieku 55-59 lat (2%) oraz w wieku powyżej 60 lat (1%).

Wykres 2.4.3. Struktura bezrobotnych według wieku w Powiecie Radomszczańskim w kwietniu 2000 r.

Źródło: Powiatowy Urząd Pracy w Radomsku.

W powiecie radomszczańskim od dłuższego czasu widać ciągły wzrost bezrobocia i równoczesny spadek ilości podmiotów gospodarczych. Niski stopień wykształcenia mieszkańców powiatu, brak tradycji przedsiębiorczości, brak kapitału wymuszają na władzach powiatu działania wspierające rozwój gospodarczy. Do takich działań należy utworzenie nowych podmiotów gospodarczych, bowiem Radomsko należy do nielicznych miast, w którym nie funkcjonują instytucje wspierające rozwój sektora małych i średnich podmiotów oraz łagodzące problem bezrobocia. Na terenie powiatu widoczną tendencją jest ujemna dynamika powstania podmiotów gospodarczych oraz wysokie bezrobocie.

[1] Zarząd Powiatu Radomszczańskiego „Raport o stanie Powiatu Radomszczańskiego” Listopad 2000r, s.29

[2] Op.cit. Zarząd Powiatu Radomszczańskiego „Program…”,s.29.

[3] Op.cit. Zarząd Powiatu Radomszczańskiego „Raport…”,str.33.

[4] Op.cit. Zarząd Powiatu Radomszczańskiego „Raport…”,s.37

[5] Katalog Powiatu Radomszczańskiego, Starostwo Powiatowe w Radomsku, 2005r.

[6] Gazeta Radomszczańska Nr.46 (694) z dn.17 listopada 2005r.

[7] Informator turystyczny, Starostwo Powiatowe w Radomsku, 2004r.

Gmina jako jednostka podziału terytorialnego – zadania i kompetencje

5/5 - (6 votes)

Nawet najbardziej racjonalny i przemyślany plan rządu oraz administracji centralnej nie zapewni sam z siebie, że zadania, które przypadają całej administracji publicznej będą kompetentnie zrealizowane i wykonane. Niewątpliwie istnieją kategorie spraw i zadań, które mogą być przez administrację oraz rząd rozpoznane i załatwione metodą całkowicie samodzielną. Stanowczo jednak administracja państwa nie może funkcjonować płynnie bez istnienia rozbudowanego aparatu terenowego, bo to on jest odpowiedzialny za dopływ koniecznych informacji oraz spraw, a także jest gwarantem uszczegółowienia i realizacji ustaleń przyjętych w centrum. Z reguły największy procent zadań i obowiązków przypada samorządowi gminnemu. Jest to zrozumiałe i naturalne, bo gmina stanowi podstawową społeczność lokalną, związek osób mocno złączonych wspólnymi interesami.

Gmina w obecnym systemie prawnym RP jest głównym ogniwem samorządu terytorialnego[1]. Jak wynika z art. 164 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej[2]: „podstawową jednostką samorządu terytorialnego jest gmina”. Gmina będąc jednostką podziału terytorialnego państwa wykonuje zadania publiczne na określonym obszarze. Stanowi ona również związek osób, które zamieszkują dany teren. Jak mówi art. 1 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym[3]: „ilekroć w ustawie jest mowa o gminie, należy przez to rozumieć wspólnotę samorządową oraz odpowiednie terytorium”. Gmina realizuje zadania publiczne we władnym imieniu oraz ponosząc za nie własną odpowiedzialność. Posiada ona osobowość prawną a jej samodzielność podlega ochronie sądowej. Poza przypadkami, które są określone w przepisach ustawowych państwo nie może wkroczyć w sferę jej działań. Wynika z tego, iż wspólnota sama decyduje o swoich sprawach.

Brak hierarchicznego podporządkowania jednostek samorządu i ich organów podmiotom wyższego szczebla (ustrój samorządu jest jednopoziomowy), własne źródła finansowe, prawo własności, inne prawa majątkowe, możliwość zakładania, w celu wspólnego wykonywania zadań publicznych tzw. związków komunalnych (międzygminnych), wybieralność organów samorządowych w wolnych wyborach – decydują o samodzielności gminy[4]. W gminie mogą być tworzone jednostki pomocnicze (sołectwa i osiedla, dzielnice). Ta wewnętrzna struktura gminy ma istotne znaczenie na terenach wiejskich, gdzie oparta jest na odległej tradycji, w wyniku której zasadniczą formą gminy wiejskiej w Polsce jest tzw., gmina zbiorowa, która obejmuje kilka bądź nawet kilkanaście wsi[5].

Samorząd gminny z założenia obejmuje swoim zakresem działania wszystkie sprawy mające charakter lokalny, które nie są zastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Konstytucja określa w tym zakresie ogólną wytyczną, wymagając by samorządowi terytorialnemu przysługiwała istotna część zadań publicznych (art. 16 ust. 2), a także ustanawia domniemanie kompetencji na rzecz samorządu terytorialnego[6]. Zadania, które są realizowane przez jednostki samorządu terytorialnego można usystematyzować zgodnie z dwoma kryteriami: przynależności oraz powszechności. W ramach kryterium przynależności należy wyróżnić: zadania własne, zadania zlecone, zadania porozumienia (powierzone). Fakultatywne oraz obligatoryjne – również na takie zadania można podzielić zadania jednostek samorządu terytorialnego. Te pierwsze nie wynikają z przepisów prawa, ale z dobrowolnego pisemnego zobowiązania się konkretnej jednostki do ich wykonania. Zadania obligatoryjne wynikają z przepisów prawa i mogą być zarówno zadaniami zleconymi, jak i zadaniami własnymi.

Zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej służą zadania własne. Mogą one być realizowane samodzielnie lub też bądź za pośrednictwem jednostek pomocniczych, np. sołectw[7]. W odniesieniu do szczebla gminnego (art. 7 ustawy o samorządzie gminnym) zakres zadań własnych gminy obejmuje cztery podstawowe grupy spraw, które dotyczą: infrastruktury społecznej (szkolnictwo podstawowe, ochrona zdrowia, opieka społeczna), infrastruktury technicznej (wodociągi, drogi, komunikacja publiczna), porządku i bezpieczeństwa publicznego (ochrona przeciwpożarowa, bezpieczeństwo sanitarne), ładu przestrzennego i ekologicznego (ochrona środowiska, gospodarka terenowa)[8]. Granice realizacje zadań własnych i ich standardy regulują przepisy prawa, lecz ich realizowanie uzależnione jest od posiadanych przez jednostkę samorządową zasobów finansowych, ludzkich i rzeczowych. Nadzór oraz kontrola nad wypełnianiem zadań własnych wynika z zachowania kryterium legalności. Społeczeństwo może się odnieść do celowości, gospodarności i rzetelności realizacji tych zadań[9].

Wymienione niżej zadania gmina może realizować na różne sposoby: poprzez działalność organów samorządu, czyli własnych, ale i poprzez prowadzenie odrębnych zakładów (szkół, bibliotek, publicznych zakładów opieki zdrowotnej) lub za pomocą jednostek organizacyjnych mających charakter zakładu budżetowego lub spółki prawa handlowego.

Zadania zlecone mogą wynikać bezpośrednio z zapisów ustawowych (i są wówczas obowiązkiem, który nakłada państwo na władze gminy) lub porozumień zawartych przez gminy z organami administracji rządowej – ministrami bądź wojewodami. Przynależą wiec one administracji rządowej, lecz realizowane są poprzez działania jednostek samorządu terytorialnego. Jeśli gminie zostaje zlecone zadanie, to wiąże się to z obowiązkiem przyznania na ten cel środków pochodzących z budżetu państwa (dotacja)[10].

Nie istnieje możliwość odmowy wykonania zadań zleconych z powodu braku środków finansowych lub ustalenia ich na niewystarczających do prawidłowej realizacji poziomie, bądź też z powodu nieterminowego przekazania środków – co wiążą się z koniecznością dofinansowania ich ze środków własnych jednostki samorządu terytorialnego. Zadania zlecone obejmują swym zakresem sprawy, co do których ograniczona jest wola realizującego działającego jako organ państwowy (w jego imieniu) i w działaniach kierującego się wytycznymi oraz wskazaniami organów administracji rządowej. Gmina Osiek realizuje zadania zlecone z zakresu: pomocy społecznej, ochrony zdrowia, ewidencji ludności, bezpieczeństwa publicznego. Nadzór i kontrola odpowiedniego wykonania zadań zleconych leży w gestii wojewody – przedstawiciela administracji rządowej[11].

Konieczność nadzoru a także weryfikacji aktów i decyzji administracyjnych jest konsekwencją realizacji tego typu zadań przez samorząd[12]. Do najważniejszych środków nadzorczych zaliczyć można: prawo żądania niezbędnych informacji oraz sprawozdań i prawo wizytowania, stwierdzanie nieważności uchwał rady gminy, wstrzymanie wykonania uchwał rady gminy z chwilą stwierdzenia ich nieważności, odwoływanie burmistrza oraz Prezesa Rady Ministrów, zawieszania organów gminy i ustanawiania zarządu komisarycznego[13].

Zadania przejęte przez jednostki samorządu terytorialnego do realizacji w drodze umowy lub porozumienia oraz zadania realizowane wspólnie z innymi jednostkami samorządu terytorialnego należą do kategorii zadań powierzonych. Zakres oraz wielkość wykonywanych zadań definiują porozumienia. Warunkiem wejścia porozumienia w życie jest jego ogłoszenie. Zadania te są poddane kontroli oraz nadzorowi zgodnie z charakterem zadania, które przyjęto do realizacji, więc w sposób charakterystyczny dla zadań własnych lub zadań zleconych. Kontrola wykonywania jest również zgodnie z wskazaniami, które zawarte są w umowie podpisanej między podmiotami.

Nadzór nad działalnością samorządu jest sprawowany pod kątem jej zgodności z prawem[14]. Wyłącznie w przypadku zadań zleconych gminie nadzór wykonywany jest również na podstawie kryteriów celowości, rzetelności i gospodarności. Nadzór nad działalnością samorządu gminnego stanowią takie organy jak: Prezes Rady Ministrów oraz wojewoda, natomiast w zakresie spraw finansowych – Regionalne Izby Obrachunkowe[15].

System finansowy samorządu ma zasadnicze znaczenie dla realizacji zadań samorządu terytorialnego. Tylko pod warunkiem dysonowania odpowiednimi środkami finansowymi możliwa jest realizacja zadań[16]. Konstytucja rozróżnia trzy podstawowe źródła dochodów:

1. Dochody własne, stanowiące szczególny rodzaj dochodów jednostek samorządu terytorialnego, ponieważ przesądzają o stopniu i zakresie finansowej samodzielności organów samorządu. Dochody własne podzielić można na[17]:

a) Dochody z podatków (podatek od środków transportu, podatek od nieruchomości, podatek od spadków i darowizn, podatek od posiadania psów, podatek od czynności cywilnoprawnych, podatek leśny i udziały gmin w podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych);

b) Dochody z opłat (opłata targowa, administracyjna, miejscowa, skarbowa, eksploatacyjna, adiacencka),

c) Dochody z majątku gminy (z dzierżawy, najmu, wpłat od gminnych jednostek budżetowych i zakładów budżetowych),

d) Inne dochody własne.

2. Subwencje, które są środkami przekazywanymi z budżetu centralnego lub też z funduszy pozabudżetowych. Dla gmin podstawowy charakter ma subwencja ogólna, która składa się z trzech części:

a) wyrównawczej,

b) równoważącej,

c) oświatowej.

3. Dotacje celowe są przyznawane jednostkom samorządu terytorialnego na wykonywanie zadań z zakresu administracji rządowej i innych zadań zleconych ustawami oraz dofinansowanie zadań własnych tych jednostek. Mogą być wykorzystane tylko na te cele, na które zostały przyznane[18].

Regionalne Izby Obrachunkowe kontrolują gospodarkę finansową w gminach, w tym realizację zobowiązań podatkowych oraz zamówienia publiczne jednostek samorządu terytorialnego. Kontrola ta obejmuje całokształt zagadnień finansowych związanych z realizacją zadań jednostki samorządu terytorialnego. Na podstawie wyników kontroli Izba kieruje do kontrolowanej jednostki wystąpienie pokontrolne, zawierające wykaz nieprawidłowości oraz wnioski zmierzające do ich usunięcia.

Ocena realizacji wykonywanych zadań, które wynikają z ustawy o samorządzie terytorialnym jest trudna. Programy związane z rozwojem lokalnym są realizowane z różną skutecznością. Warunkiem ich wdrożenia w praktyce jest posiadanie odpowiednich środków pieniężnych, którymi nie zawsze gmina dysponuje.

[1] S. Wykrętowicz (red.), op. cit., s. 144.

[2] Art. 164 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dn. 2 kwietnia 1997 r.

[3] Art. 1 ust. 2 Ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 (Dz. U. Nr 142, poz. 1591).

[4] W. Skrzydło (red.), Polskie prawo konstytucyjne, Oficyna Wydawnicza VERBA, Lublin 2000, s. 370.

[5] H. Izdebski, M. Kulesza, Administracja publiczna. Zagadnienia ogólne, Liber, Warszawa 2004, s. 244.

[6] Art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

[7] M. Dylewski, [w:]: Finanse samorządowe – narzędzia, decyzje, procesy, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, s. 23 – 25.

[8] W. Skrzydło, Polskie prawo konstytucyjne, Oficyna Wydawnicza Verba, Lublin 2000, s. 325.

[9] M. Dylewski, op. cit., s. 24.

[10] A. Antoszewski, R. Herbut, Leksykon politologii, Wydawnictwo Alta 2, Wrocław 2004, s. 119.

[11] M. Dylewski, op. cit., s. 24.

[12] W. Skrzydło (red.), op. cit., s. 326.

[13] L. Garlicki, Polskie prawo konstytucyjne, K. E. Liber, Warszawa 2005, s. 329 – 330.

[14] Art. 171 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

[15] Art. 171 ust. 2 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r.

[16] Z. Leoński, Samorząd terytorialny w RP, C. H. Beck, Warszawa 2002, s. 327.

[17] L. Garlicki, op. cit., s. 327 – 328.

[18] L. Patrzałek, Finanse samorządu terytorialnego, s. 84 – 128.

Uwarunkowania polityki przestrzennego zagospodarowania kraju

5/5 - (5 votes)

Uwarunkowania wewnętrzne wynikają z cech przejściowego okresu transformacji systemowej, charakteryzującej się ścieraniem się tendencji proreformatorskich z zachowawczymi oraz odziedziczonego stanu zagospodarowania przestrzennego kraju.

Zdolności adaptacyjne Polski określa dystans dzielący Polskę od europejskich krajów wysoko rozwiniętych, struktura gospodarki oraz mentalność społeczeństwa. Dysproporcje dotyczą przede wszystkim poziomu życia (zarobki kształtują się jak 1:10) i wykształcenia (wyższe wykształcenie jak 1:3) oraz poziomu rozwoju nauki i techniki (nakłady na badania naukowe jak 1 do ponad 20) czego konsekwencją jest zacofanie technologiczne i słaba odporność na zmienność cen.

Struktura polskiej gospodarki nie odpowiada współczesnym wymaganiom. Zbyt dużą rolę odgrywa nadal przestarzały przemysł surowcowy i ciężki (hutnictwo, górnictwo), tworzące trzon sektora państwowego. Szczególne problemy stwarza rolnictwo, zarówno pod względem struktury gospodarstw rolnych, liczby zatrudnionych, jak i wydajności.

Jednym z największych problemów okresu przejściowego jest odziedziczona po przeszłości mentalność ludności, cechująca się biernością i niską przedsiębiorczością znacznej części społeczeństwa, aczkolwiek w latach 1990-1995 wzrosła liczba zakładów prowadzonych przez osoby fizyczne. Wejście w okres transformacji systemowej związany jest z utratą stabilności i poczucia bezpieczeństwa, spotęgowaną wysokim poziomem utrzymującego się bezrobocia (około 15% ogółu siły roboczej). Źródłem dezorientacji i frustracji jest nakładanie się starych i nowych regulacji życia społecznego i gospodarczego oraz wzrost dysproporcji w poziomie życia (w latach 1985 1992 liczba osób korzystających z pomocy społecznej wzrosła).

Okres przejściowy, rozpoczęty w 1989 roku, będzie trwał prawdopodobnie do momentu pełnej integracji z Unią Europejską, czyli w przybliżeniu do pierwszych lat XXI wieku. Zasadnicze procesy przeobrażeń zostały już rozpoczęte i dotyczą:

decentralizacji władzy przez utworzenie samorządów terytorialnych na poziomie podstawowym, które sprawdzają się w praktyce,
przesunięcia zatrudnienia z sektora państwowego do prywatnego, które obejmuje już ponad połowę pracowników,
restrukturyzacji gospodarki, szczególnie w gałęziach hutnictwa, górnictwa i rolnictwa, która jest w stadium początkowym,
prywatyzacji przedsiębiorstw i własności państwowej.

Po dynamicznym okresie wstępnym, procesy te obecnie uległy zahamowaniu. Zachodzące przemiany przebiegają w sposób zróżnicowany przestrzennie, w zależności od potencjału i poziomu rozwoju poszczególnych obszarów kraju. Gwarancją kontynuacji zasadniczych kierunków procesu adaptacyjnego jest utrzymanie związków ze strukturami Unii Europejskiej, skąd płyną środki celowe i wsparcie organizacyjne.

Przejście od gospodarki centralnie planowanej do rynkowej i od systemu jednolitej władzy państwowej podporządkowanej jednej partii politycznej do pluralizmu demokratycznego zmusza do zmiany charakteru kryteriów oceny stanu zagospodarowania przestrzennego kraju. Zmiana sposobu postrzegania rzeczywistości wyrażać się powinna przez przechodzenie:

od układów statycznych, odniesionych do jednostek administracyjnych do układów dynamicznych, wyznaczających obszary funkcjonalne,
od podejścia normatywnego, określającego stany docelowe do wskazania strategicznych kierunków rozwoju,
od unifikacji i ujęć uśrednionych do eksponowania zróżnicowań wydobywających sytuacje ekstremalne,
od miar ilościowych, odniesionych do przeciętnego poziomu zaspokojenia potrzeb do oceny jakościowej, nastawionej na zindywidualizowane dążenia społeczeństwa,
od dominującego wymiaru krajowego do skali międzynarodowej, wyznaczającej standardowe odniesienia.

Przyjęcie nowych kryteriów prowadzi do wzrostu złożoności dokonywanych ocen oraz mniejszej kategoryczności i jednoznaczności stwierdzeń. Taki punkt widzenia skłania do ujęć problemowych i selektywnych, pozostawiających znaczne pole do ich interpretacji i elastycznego przełożenia na konkretny układ decyzyjny.

Decydującym elementem stanu zagospodarowania kraju jest osadnictwo, które jest skumulowanym materialnym wyrazem działalności człowieka we wszystkich sferach życia, tworzących łącznie względnie spójny terytorialnie system społeczny i gospodarczy. Osadnictwo jest nośnikiem wartości kulturowych i tradycji narodowej społeczeństwa. Pełni funkcję przekaźnika dążeń i aspiracji kolejnych pokoleń. Sieć osadnicza Polski jest częścią historycznie ukształtowanego osadnictwa środkowej Europy. Gross miast w Polsce powstawało na prawie magdeburskim. Na sieć osadniczą Polski wielki wpływ miały zmiany sytuacji geopolitycznej w ostatnich 200 latach. Obecnie istnieje około 1300 miejscowości o historycznie wykształconym układzie miejskim, z których 848 posiada status gminy miejskiej (tabela 1 na str. 30).

Stan zainwestowania i jakość środowiska osadniczego w Polsce oraz stopień jego dostosowania do ewolucyjnego modelu życia gospodarczego warunkują możliwość wymaganej efektywności gospodarczej i ogólnie akceptowanego poziomu życia ludności. Trwałość zainwestowania i żywotność struktur czynią z osadnictwa najbardziej stabilny element zagospodarowania przestrzennego. Znamiennym miernikiem poziomu urbanizacji jest stały rozwój aglomeracji miejsko-przemysłowych, których w Polsce jest około dziesięciu. Na plan pierwszy wysuwa się konurbacja śląsko-krakowska, licząca około 5 mln ludności, odgrywająca kluczową rolę w gospodarce narodowej, wytwarzająca około 20% dochodu narodowego. Zmiany administracyjnego podziału kraju (1975 r.) oraz odejście od tradycyjnego systemu obsługi obszarów wiejskich, doprowadziły do kryzysu miast małych, do 20 tys. mieszkańców, których w Polsce jest 616 (1993 r.).

O roli i funkcji osadnictwa decyduje sieć miast, w których mieszka 61,8% ludności kraju (1993). Ludność mieszkająca na wsi utrzymuje się na względnie stałym poziomie, około 15 milionów.

W jednym z największych w Polsce serwisie z pracami dyplomowymi pracedyplomowe.eu znajdziecie wiele prac dotyczących samorządu terytorialnego – prace dyplomowe z samorządu terytorialnego. Co ważne – wszystkie prace są z przypisami i bibliografią.

Sytuacja młodzieży w gminie

5/5 - (3 votes)

Aby określić sytuację młodzieży w gminie, konieczne jest przeprowadzenie badań i analiz na temat tej grupy wiekowej. Mogą to być badania ankietowe, wywiady z młodzieżą, a także analiza danych statystycznych dotyczących m.in. edukacji, zatrudnienia, mieszkalnictwa czy aktywności społecznej. Warto także uwzględnić opinie i sugestie młodzieży, by uzyskać pełny obraz ich sytuacji.

Następnie, w oparciu o uzyskane wyniki, można wyciągnąć wnioski i zidentyfikować problemy, z którymi młodzież jest obecnie związana. Może to być np. brak odpowiednich miejsc pracy, niski poziom edukacji, trudności z dostępem do mieszkań czy brak atrakcyjnych form spędzania wolnego czasu.

Na koniec, ważne jest opracowanie strategii i działań, które pomogą rozwiązać występujące problemy i poprawić sytuację młodzieży w gminie. Może to być np. stworzenie programów edukacyjnych i zawodowych, budowa nowych miejsc rekreacji czy rozwijanie inicjatyw społecznych i kulturalnych dla młodzieży.

Ważnym zadaniem poruszonym w Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych Gminy Osiek jest stworzenie perspektyw dla dzieci i młodzieży. Kluczowym zagadnieniem do rozwiązania w tym obszarze jest stworzenie na terenie gminy miejsc rekreacji i spędzania wolnego czasu dla młodzieży. Skutecznym sposobem pokonania tej kwestii byłoby powstanie Centrów Kultury na terenie Gminy Osiek (w obu sołectwach). Młodzież mogłaby rozwijać swoje talenty intelektualne i sportowe. Aktywizacja młodzieży w kierunku sportowym wymaga przede wszystkim odpowiedniej bazy sportowej, która będzie rozbudowywana i modernizowana w oparciu o szkolne obiekty sportowe.

Władze gminy powinny zadbać także o stworzenie ciekawej oferty zatrudnienia na terenie gminy dla młodych ludzi, ponieważ właśnie w tej grupie zjawisko bezrobocia jest powszechne. Rozpoczynanie życia zawodowego od pobierania zasiłku może wywołać negatywne i głębokie skutki w sferze społecznej, czego przykładem może być emigracja ludzi w celu znalezienia pracy do większych ośrodków miejskich lub za granice. Konieczne jest pobudzenie aktywności społeczno – gospodarczej w tej grupie mieszkańców.

W celu stworzenia perspektyw dla dzieci i młodzieży gmina skupia swoją uwagę na następującej działalności (realizatorzy i podmioty wspierające to: Wójt Gminy, Gminna Biblioteka Publiczna, Stowarzyszenie Wspierające, Szkoły, Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Osieku)

Tworzenie i wdrażanie programów w zakresie wyrównywania szans edukacyjnych dzieci i młodzieży.
Ułatwienie dostępu do sieci poradnictwa i wspierania w sytuacjach kryzysowych i poradnictwa zawodowego dla młodzieży.
Powstanie Centrum Kultury w celu poprawy oferty kulturalno – rozrywkowej.
Utworzenie sieci świetlic środowiskowych dostępnych dla wszystkich dzieci.
Pomoc w uzyskaniu stypendiów socjalnych dla dzieci i młodzieży najbardziej uzdolnionych, niepełnosprawnych i znajdujących się w trudnej sytuacji materialnej.
Podjęcie działań w kierunku organizacji alternatywnych form spędzania czasu wolnego przez dzieci i młodzież.
Wzrost oferty zatrudnienia dla ludzi młodych – zatrzymanie ich na terenie gminy.
Rozwinięcie istniejącej sieci ogólnodostępnych punktów korzystania z Internetu dla wszystkich zainteresowanych.

Istotnym zadaniem priorytetowym gminy są również działania na rzecz integracji osób niepełnosprawnych, starszych i przewlekle chorych. Nieodzowne jest wspieranie procesów rozwojowych dzieci i młodzieży, by umożliwić im samodzielność w życiu dorosłym. W przypadku dzieci niepełnosprawnych najważniejsza staje się rehabilitacja zdrowotna, dostęp do lekarzy specjalistów, turnusów rehabilitacyjnych, a także dostęp do edukacji poczynając od przedszkoli po uniwersytety.

W serwisie z pracami dyplomowymi pracedyplomowe.eu znajdziecie wiele prac z zakresu samorządu terytorialnego – prace dyplomowe z samorządu terytorialnego. Polecamy! Wszystkie prace są z przypisami i bibliografią.

praca dyplomowa z zakresu samorządu terytorialnego

rozdział pracy dyplomowej

1. Historia powiatu.

2. Ludność.

Gidle

Pow. radomszczański

2000

3. Gospodarka i zatrudnienie.

Wiek